Wat eten we vandaag?

Elke ochtend aan de ontbijttafel vraagt mijn oudste zoon me: mama wat eten we vanavond? In een wereld waar zoveel dingen onvoorspelbaar zijn, wil een kind met autisme duidelijkheid over zo veel mogelijk dingen. In het begin heb ik geprobeerd om zo veel mogelijk vragen te beantwoorden. Maar tegenwoordig ben ik een meer ervaren autimom, en doe ik dat niet meer. Het probleem bij het beantwoorden van al die vragen begint wanneer je de plannen wijzigt. Wanneer ik tegen mijn zoon zeg dat we wortelen eten en in plaats daarvan eten we erwten dan hebben we een groot probleem. Hij wordt boos, en toen hij kleiner was kreeg hij zelfs een driftbui. Maar als ik hem vertel dat ik nog niet weet wat we gaan eten en ik het hem zal vertellen wanneer hij terug komt van school, dan is er geen probleem.

Het "wat" in "Wat eten we?" is ook een groot probleem in het leven van een autistisch kind. De meeste kinderen met autisme hebben problemen met eten hoewel het verschilt van kind tot kind. Mijn zoon heeft altijd een probleem gehad met de textuur van sommige voedingsmiddelen. Zo houdt hij niet van gehakt vlees, hij vindt het te korrelig. Ik denk dat door hun beperking, die ervoor zorgt dat ze snel overprikkeld raken ze gevoelig zijn voor voedingsmiddelen die hun mond overprikkelen

.

Koken is dus een uitdaging bij mij thuis. Gelukkig hou ik van koken, maar met 3 jongens is het heel moeilijk om iets op de tafel te krijgen waar iedereen van geniet. Vooral omdat ik wil dat ze gezond eten. Ik ben mijn zoon altijd eten blijven aanbieden waar hij moeite mee had. Geen vol bord, want dat zou een marteling zijn voor hem en mij. Maar van tijd tot tijd heb ik hem een klein hapje laten proeven. Ik was enthousiast als hij het probeerde, maar gaf er verder niet teveel aandacht aan. Een paar maanden geleden at hij een vol bord spaghetti met gehaktballen. Ik weet dat het voor de meeste moeders niet iets speciaals is, een tienjarige die een bord met gehaktballen eet. Maar voor mij was het een reis van 8 jaar. Met veel harde momenten waar je denkt: "Waarom doe ik dit?". Maar uiteindelijk was het absoluut de moeite waard.